Το «Χαμόγελο του Παιδιού» δεν θέλει να κάνει φιλανθρωπίες. Θέλει να δίνει λύσεις![]()
Φτάνοντας έξω από το σπίτι του «Χαμόγελου του Παιδιού» στο Μοσχάτο, τίποτα δεν φανερώνει πως η πολυκατοικία που βρίσκεται μπροστά μου στεγάζει τη δράση μιας ΜΚΟ. Είναι, απλά, μια σύγχρονη πολυκατοικία με κήπο και πιλοτή που δεν ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες που βρίσκονται στον ίδιο δρόμο.
Περνώντας την είσοδο του διαμερίσματος στον πρώτο όροφο με υποδέχεται η μυρωδιά του σπιτικού φαγητού. Παστίτσιο. Ένα αγοράκι, γύρω στα 10, αφήνει τη σχολική του τσάντα έξω από την πόρτα, δίπλα σε μισή ντουζίνα άλλες, και περνά τρέχοντας από δίπλα μου με κατεύθυνση την κουζίνα.
«Τι φαγητό έχουμε σήμερα;», το ακούω να ρωτά. Με πιάνω να έχω γυρίσει πίσω δεκαπέντε χρόνια μέσα στο μυαλό μου, στα μεσημέρια που επέστρεφα από το σχολείο και έτρεχα στο σπίτι της γιαγιάς μου, με το στομάχι να έχει φτάσει στην πλάτη και την αδημονία μου στα ύψη μέχρι να δω τι λιχουδιά (ή όχι) έχει μαγειρέψει σε εμένα και στον αδερφό μου. Εκείνη έμενε στο ισόγειο, εμείς στον τρίτο και, μιας και οι γονείς μου ήταν εκείνες τις ώρες στη δουλειά, τα μεσημέρια τα βγάζαμε στο σπίτι της, τρώγοντας και κάνοντας τις εργασίες μας για την επόμενη ημέρα.
Μπροστά μου τώρα εξελίσσεται ακριβώς η ίδια σκηνή. Μικρά παιδιά ετοιμάζονται για το μεσημεριανό τους ενώ άλλα έχουν βγάλει ήδη τα τετράδια και τα σχολικά τους βιβλία, και γυναίκες που δεν είναι οι μητέρες τους τα σερβίρουν και τα βοηθούν με τις εργασίες τους με την ίδια τρυφερότητα και το ίδιο ενδιαφέρον που θα έδειχνε μια μάνα -μια γιαγιά, μια αδερφή.
Διαβάστε περισσότερα στη www.huffingtonpost.gr
