Του Αγίου Νικολάου, σήμερα,6 Δεκεμβρίου, «πού 'ναι της γης και του πελάγου», κύριος των ανέμων, της τρικυμίας και της παγωνιάς, (Νικολοβάρβαρα), κατεξοχήν προστάτης των ναυτικών, που για να τον εξευμενίσουν πετούσαν κόλλυβα στη θάλασσα ανήμερα της γιορτής του και βύθιζαν την εικόνα του μες στο νερό.
Του Αγίου Νικολάου, που τον επικαλούνται οι θαλασσινοί στις δύσκολες ώρες και τάζουν τάματα στο όνομά του.
Χρόνια πολλά σε όσους και όσες γιορτάζουν.
"Θαλασσινέ μου Άγιε, Καλέ μ'Άη Νικόλα,
εφτά κεράκια σού'φερα και σου τ'ανάβω όλα.
Θά'ρχομαι τώρα ταχτικά ν'ανάβω το καντήλι,
γι'αυτόν που έφυγε προχθές κουνώντας το μαντήλι.
Προστάτευέ τον Άγιε, των ναυτικών Προστάτη!
Και κάθε άλλος ναυτικός ας σ'έχει παραστάτη!"
(από τα "Αμοργιανά", Σύνδεσμος Αμοργινών,
Μάρτιος 2007)
Ο Άγιος Νικόλαος, είναι μία από τις σημαντικότερες μορφές του Χριστιανισμού και από τους πιο αγαπητούς Αγίους της Ορθόδοξης Εκκλησίας με αμέτρητους ναούς προς τιμήν του. Γεννήθηκε στα Πάταρα της Λυκίας 3ο αιώνα μ.Χ. και έδρασε την εποχή των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού, Μαξιμιανού και Μεγάλου Κωνσταντίνου. Οι γονείς του ήταν πλούσιοι και ευσεβείς και έλαβε αξιόλογη μόρφωση.
Ποταμός ιαμάτων και πηγή θαυμάτων
Αναρίθμητα είναι τα θαύματα του Αγίου Νικολάου κατά την διάρκεια της ζωής του αλλά και μετά την κοίμησή του. Κάποια από αυτά που έκανε εν ζωή είναι η απελευθέρωση των τριών στρατηλατών, θεραπείες νοσούντων, έσωσε από την πείνα την πόλη των μύρων και φυσικά αμέτρητες φορές γλύτωσε με θαυμαστό τρόπο πλοία που κινδύνευαν για αυτό θεωρείται και προστάτης των ναυτικών
Ο Άγιος Νικόλαος κοιμήθηκε σε μεγάλη ηλικία το 330 μ.Χ. Μετά την κοίμησή του ονομάστηκε «Μυροβλύτης», καθώς τα λείψανά του άρχισαν να αναβλύζουν Άγιο Μύρο. Λέγεται ότι κατά την τέλεση θείας λειτουργίας στο Ναό του Αγίου Στεφάνου στο Μπάρι της Ιταλίας όπου είχαν μεταφερθεί τα λείψανά του άρχισε να αναβλύζει τόσο πολύ μύρο από αυτά, που οι πιστοί το μάζευαν σε δοχεία για θεραπεία από διάφορες αρρώστιες, ενώ αρκετοί λιποθυμούσαν από την ευωδία του μύρου.
Κάθε χρόνο στις 6 Δεκεμβρίου το Πολεμικό Ναυτικό γιορτάζει τον προστάτη του Άγιο Νικόλαο.
Γράφει ο Γ.Α.Μέγας στο βιβλίο του "Ελληνικές γιορτές και έθιμα της λαϊκής λατρείας" : "Για το λαό μας μάλιστα ο Άγιος Νικόλας δεν είναι ο ονομαστός μητροπολίτης των Μύρων της Μ.Ασίας, αλλά κάποιος που ασκούσε το επάγγελμα του θαλασσινού. Ως καραβοκύρη παριστάνουν τον άγιο και οι αγιογράφοι. Σύμφωνα με τις λαϊκές παραδόσεις, τα ρούχα του είναι πάντοτε βρεγμένα απ'την άρμη, τα γένεια του στάζουν θάλασσα, το μέτωπό του είναι ιδρωμένο απ'την προσπάθεια να προφτάσει παντού, να βοηθήσει τα καράβια που θαλασσοπνίγονται. Πάρα πολλές είναι οι διηγήσεις για τα θαύματά του. Αλλά την προϋπόθεση για τη βοήθειά του, εκφράζει η παροιμία:
"-Άγιε Νικόλα βοήθα με!
-Κούνα και συ το χέρι σου. (ή -Σείσε και συ το πόδι σου.)"
Ο Άγιος Νικόλαος είναι κύριος των ανέμων και της τρικυμίας. Γι'αυτό πολλές είναι οι προσφορές, οι λιτανείες, και οι παρακλήσεις των ναυτικών μας σ'αυτόν.
Η εικόνα του δε λείπει από κανένα ελληνικό πλοίο, μεγάλο ή μικρό.
Από τα κόλλυβα, που στέλνουν στην εκκλησία την ημέρα του αγίου Νικολάου, παίρνουν οι θαλασσινοί της Κίου, όταν ταξιδεύουν. Αν τους πιάσει τρικυμία, τα σκορπούν στη θάλασσα και λέγουν: Άι-Νικόλα μου, και πάψε την οργή σου! Και αμέσως παύει η τρικυμία.
Πιστεύουν και ότι:
Άμα ρίξουν στη θάλασσα από τα κόλλυβα του αγίου Νικολάου και βυθίσουν στη θάλασσα και την εικόνα του, αμέσως θα πνεύσει ο άνεμος, που έχουν κατά νου. (Μάδυτος)"